Ur. 25 VII 1953 w Krakowie, mieszka w Rzymie i Warszawie. Studiował w latach 1973-78 na Wydziale Rzeźby ASP w Warszawie. W 1975 nawiązał kontakty z Jerzym Grotowskim i jego kręgiem. Projektował plakaty do większości prac tzw. okresu poteatralnego Grotowskiego, jak "Special Project" (1975), "Nocne Czuwanie" (1976-1977), "Przedsięwzięcie Góra" (1977), "Przedsięwzięcie Ziemia" (1977-1979), "Drzewo Ludzi" (1979). W 1978 obronił dyplom pt. "Portret totalny Karola Marksa" pod kierunkiem prof. Jerzego Jarnuszkiewicza, wyraz kpiny i oporu wobec oficjalnej ideologii PRL, który zarazem stał się początkiem aktualnego do dziś wątku w jego twórczości. Z wymową tej pracy współgrały rzeźby tworzone na przełomie lat 70. i 80., operujące motywem olbrzymiej dłoni ("Bilet", "Gest", obie z 1979, "Miejsce urodzenia" -  1982, "Victoria Victoria", wersja duża i mała, obie z 1983). Od połowy lat 80. Bednarski coraz częściej przebywał we Włoszech, gdzie związał się z Mariną Fabbri, teatrologiem, filmologiem i dziennikarką. Wiosną 1986 odbył ważną dla swego rozwoju duchowego podróż do Afryki równikowej. Zimą 1987 znalazł nad Wisłą opuszczony kadłub jachtu, z którego zbudował instalację "Moby Dick". Po premierze w Muzeum ASP praca ta (od 1992 własność Muzeum Sztuki w Łodzi) była wielokrotnie eksponowana, za każdym razem w innej autorskiej aranżacji (m. in. Gdynia 1987, Rzym 1988, Berlin 1989, "Art from Poland", Budapeszt 1997, Jubileuszowa wystawa Zachęty, Warszawa 2000/01). W latach 1988-1990 powstawał cykl pt. "Vision & Prayer", obejmujący plansze z reliefami, obiekty rzeźbiarskie, frottages i rysunki, bazujący na motywie ikonograficznym klepsydry i mandali zapożyczonym z poezji wizualnej Dylana Thomasa. Fragmenty tej serii oraz inne inne elementy, jak przestrzenne gwiazdy, modularne kolumny ze ściętych ostrosłupów, metalowe stoły, były budulcem indywidualnych wystaw-instalacji na przełomie lat 80. i 90. (m. in. "Incubazione fredda", Rzym 1988, "Altre stelle", Rimini 1989, "Trzy pasaże" i "Pasaż Vision & Prayer", obie: Warszawa 1990). Obok klasycznych form rzeźbiarskich i instalacji, ważnym wątkiem twórczości Bednarskiego jest używanie jako budulca rzeźby elementów nietrwałych ("Thanatos polski", 1984, dedykowany zmarłym przyjaciołom z Teatru Grotowskiego), zdegradowanych ("Sarkofag bałtycki", 1993) czy wręcz niematerialnych, jak światło. Gra światła i cienia stanowi istotę wczesnej pracy "Krawężnik (Pamięci Jana Szeligi)" z 1980, jak również pomnika Federico Felliniego w Rimini (1994, realizacja w toku). W roku akad. 1996/97 Bednarski prowadził gościnnie pracownię prof. Grzegorza Kowalskiego na Wydziale Rzeźby ASP w Warszawie. Sezon 1998/99 spędził w "Il Giardino" Daniela Spoerri'ego w Seggiano; wielokrotnie korzystał też z innych stypendiów, aktualnie przebywa na stypendium Fundacji Laube w Salzburgu. Podsumowaniem dwudziestu lat twórczości Bednarskiego była retrospektywa pt. "Pasaż Buty włoskie" w CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa 1999.