Wystawa Anny Ostoyi "Autopis. Notatki, kopie i arcydzieła" w Galerii Foksal jest refleksją artystyczną odnoszącą się do awangardowych koncepcji sztuki od początku XX wieku do czasów współczesnych. W prezentowanej serii prac - obrazach, kolażach i obiektach - zakwestionowane zostają dominujące narracje historyczne. Artystka przywołuje rolę kobiet w awagardzie, analizuje zjawiska funkcjonujące w centrum i te pozostające na peryferiach, zarówno w rozumieniu historycznym, jak i geograficznym. W tym celu używa pseudomorfistycznej metody, polegającej na zestawianiu podobnych wizualnie elementów - portretów, dokumentacji wydarzeń i reprodukcji prac artystycznych jako narzędzi pomocniczych do tworzenia nowych interpretacji i skojarzeń. Wystawa podkreśla polityczny aspekt awangardy, która z definicji ma krytyczny wydźwięk, stara się wyprzedzać swój czas i zmieniać świat na lepsze. Tytułowy Autopis to słowo wymyślone przez Anne Ostoyę, które odzwierciedla idee projektu i istotę tworczości artystki. Jest ono zaproszeniem do rozbudzania własnych skojarzeń i kwestionowania powszechnie uznanych interpetacji i systemów wartościowania.

Autorefleksyjny projekt Ostoyi pokazany w Galerii Foksal, której ponadczterdziestoletnia działalność jest przykładem bezprecedensowej postawy awangardowej, nabiera szczególnych znaczeń podejmując następujące kwestie: na ile próby zaangażowanego myślenia o współczesności i przyszłości mają szansę oddziaływać poprzez sztukę? Jakie niebezpieczeństwa niesie ze sobą instytucjonalizacja, a jakie komercjalizacja sztuki? Jakie wykluczenia istnieją obecnie w kontekście życia społeczno-kulturowego, z których nie zdajemy sobie sprawy?

Jedną z myśli przewodnich towarzyszących wystawie "Autopis" jest przekonanie, że działalność artystyczna, kontynuująca awangardowe hasła - krytycznych i utopijnych propozycji, zawiera w sobie ryzyko i brzemię niepowodzenia. Niepowodzenie nie może jednak prowadzić do braku zaangażowania i konformistycznego sentymentalizmu. Należy je postrzegać jako czynnik mobilizujący do dalszego dzałania, który pozwoli przełamywać stereotypy, ograniczenia codzienności i wykraczać poza to, co kulturowo wyobrażalne.

Anna Ostoya (ur. 1978) studiowała w Paryżu, Frankfurcie i Nowym Jorku, gdzie obecnie mieszka i pracuje. Jej prace pokazywano m.in.: na Manifesta 7 w Rovereto (2008), Biennale w Atenach (2009), Lisson Gallery w Londynie (2009) i Galerii Kronika w Bytomiu (2010).

Projekt Anny Ostoyi zrealizowany został we współpracy z a-i-r laboratory, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski przy wsparciu Miasta Stołecznego Warszawy. Druga część projektu zaprezentowana zostanie w styczniu i lutym 2011 r. w galerii Tegenboschvanvreden w Amsterdamie (8.01-19.02.2011).

In her exhibition at the Foksal Gallery, Autopis. Notes, Copies and Masterpieces, Anna Ostoya reflects on avant-garde concepts in art from the early 20th century to the present. In her paintings, collages and sculptures, the artist questions the authority of historical narratives. She reconsiders and stresses the role of women within the avant-garde, and analyses both central and peripheral phenomena in historical and geographical terms. Ostoya employs a pseudomorphic method, which entails the pairing of visually similar elements such as portraits, archival images and artworks as a creative apparatus to forge new interpretations and associations. The exhibition highlights the politics of the historical avant-garde, its critical weight and its goals for social betterment. The 'autopis' of the title is a word originated by Anna Ostoya reflecting her ideas and her yearning for experimental thinking that underlies the project and her work.

It is important to note that this self-reflected project is being presented at the Foksal Gallery, the history of which spans four decades, and is an example of an unprecedented avant-garde attitude in Poland. Ostoya's exhibition raises a number of pressing questions: To what extents can the attempts at engaged thinking about the present and the future act through art? What dangers are inherent in the institutionalisation and in the commercialisation of the arts? What kind of present-day exclusions operate in our socio-cultural context?

The leitmotif of Autopis. Notes, Copies and Masterpieces is the conviction that creative activity, which continues the avant-garde attitude, presupposes a risk and a burden of failure. Ostoya claims that this failure, however, should not lead to apathy and conforming sentimentalism, but ought, rather, to be perceived as a factor which encourages further activity transgressing the stereotypes and social codes that limit us to what is deemed culturally acceptable and imaginable.

Anna Ostoya (b. 1978) studied in Paris, Frankfurt, and New York City, where she currently lives and works. Her exhibitions include Manifesta 7 in Rovereto, Italy (2008), the Athens Biennale (2009), Lisson Gallery in London (2009), Car Projects, Bologna (2009) and Kronika CCA in Bytom, Poland (2010).

This project has been realised in collaboration with AIR Laboratory, Centre for Contemporary Art Ujazdowski Castle in Warsaw, with the financial support of the City of Warsaw. The exhibition will travel to the Tegenboschvanvreden Gallery in Amsterdam (January 8 - February 19, 2011).