Andrea Fraser jest performerką radykalną i zaangażowaną - jedną z najważniejszych artystek sztuki krytycznej na świecie. Jej najciekawsze, neo-konceptualne gesty krytyki instytucjonalnej skierowane do świata sztuki i jego dystynkcji [szczególnie sposobów reprodukcji przemocy symbolicznej w polu produkcji kulturowej] przypadają na lata 1989 - 2005. Wystawa w Galerii Foksal prezentuje kilka z nich - instalacje video i dokumentacje z performensów:
May I Help You? (wersja z 1991, współpraca Allan McCollum, performens wykonany przez aktorkę Ledlie Borgenhoff na wystawie Allana McColluma Plaster Surrogates w American Fine Arts w Nowym Jorku); May I Help You? (wersja z 2005, performens wykonany przez Fraser, sfilmowany przez Jeffa Preissa w trakcie trwania kolektywnego projektu Orchard w Nowym Jorku i jego pierwszej wystawy Part One); Inaugural Speech (1997, performens wykonany przez Fraser podczas inSITE97, amerykańsko-meksykańskiej wystawy w San Diego/Tijuanie); Kunst Muss Hängen [Art Must Hang] (2001, instalacja video składająca się z wystawy obrazów i performensu zarejestrowanego w Galerie Nagel w Kolonii; w którym Fraser dokładnie "odgrywa" przemowę Martina Kippenbergera z wernisażowego przyjęcia z lat 90. pośród swoich obrazów "wiszących na ścianie", wcześniej ucząc się jego przemowy na pamięć po niemiecku); Official Welcome (wersja z 2003, performens wykonany przez Fraser podczas otwarcia jej retrospektywy w Kunstverein w Hamburgu, zawierający fragmenty przemowy kuratora wystawy Yilmaza Dziewiora).
Od wielu lat artystka sukcesywnie wycofuje się ze świata sztuki na rzecz życia akademickiego oraz psychoanalizy. W latach 2005 - 2008 współtworzyła kolektyw i projekt Orchard w Nowym Jorku. Obecnie pracuje jako profesor na UCLA University of California w Los Angeles na Wydziale Sztuki (Nowe Gatunki / New Genres). Podczas swoich najnowszych wystąpień łączy praktykę performerską z praktyką wykładowcy akademickiego. Metoda Fraser odzwierciedla jej "techniki krytyczne" stosowane od lat 80., przekraczając granice pomiędzy autorefleksją, autoprezentacją, odgrywaniem, zwierzeniem i uwodzeniem - w praktyce opanowując do perfekcji płynne przechodzenie z jednego stanu w drugi.
Andrea Fraser jest także autorką wielu artykułów poświęconych krytyce społecznej i instytucjonalnej, m.in. w October, Texte zur Kunst, Social Text, Critical Quarterly, Documents, Artforum, Grey Room. Zbiór jej tekstów pod redakcją Alexandra Alberro ze wstępem Pierre'a Bourdieu ukazał się w MIT Press jako Museum Highlights: The Writings of Andrea Fraser w 2005.
Footnote 3: ANDREA FRASER to pierwsza indywidualna wystawa artystki w Polsce. Jest trzecią odsłoną projektu Barbary Piwowarskiej Footnote (Przypis) rozpoczętego w październiku 2010 (pierwsze dwie wystawy: Footnote 1. Phantom Limb w CSW w Warszawie, oraz Footnote 2. Correction w Silberkuppe w Berlinie). "Przypis" jest tu rozumiany jako narzędzie wykorzystujące "metodę marginesu", notatki, odniesienia; komentujące istniejące projekty, instytucje, koncepcje i sytuacje w formie mikro-wystaw.