Pomimo obrazu

20 marca, 2009

Otwarcie: 19.03.2009, godz. 18:00
20.03.2009 – 24.04.2009
Kurator: Lech Stangret

Pomimo to, że obraz…

Tytuł ten sugeruje wiele znaczeń. Jest na tyle enigmatyczny, że możliwe jest wiele odczytań.
Pomimo – w znaczeniu obok – mijamy obojętnie obraz i skupiamy się na tym co jest poza nim.
Pomimo – w sensie, że pomimo wszystko obraz.
Pomimo to, że został unicestwiony, strącony z piedestału jako przedmiot kultu, sponiewierany i skompromitowany, uparcie powraca w jakiejś zastępczej postaci, jako surogat, namiastka, zdegradowany do najprostszej, prymitywnej (w sensie wykonania), postaci. Zaznaczam tylko jego obecność.
Pomimo to się trzyma, istnieje – dlaczego? Po co?
Tylko po to żeby jeszcze raz dokonać na nim zbrodni manipulacji.
Pomimo to, że coś tam z nim dzieje się, uciekam z niego, od niego. Próbuję powracać nieudanie i beznadziejnie. Wykorzystuję go instrumentalnie, zasłaniam nim własną bezsilność lub nieczyste gry, intrygi. Wystawiam na pokaz, czyniąc z niego alibi dla swoich poczynań.
Pomimo to,  że obraz to jednak nie do końca jest to takie oczywiste. Moje zamiary są dość niejasne. Jakbym chciał ukryć moje prawdziwe intencje a robiąc obraz w takiej postaci powiedzieć: „o co chodzi?” – przecież jest obraz. Jak robię obraz to jestem artystą. Tyle, że ten obraz jest jakiś taki nie do końca. Czegoś mu brakuje pomimo to, że ma wszystko co obraz powinien mieć. Ramę, powierzchnię, kolor, fakturę itp.
Pomimo obrazu mam pretensję do „nieobrazu” do malarstwa  nie – malarstwa.
Pomimo fizycznego istnienia obrazu, udaję, że jest nieważny, pominięty.
Sposób wykonania wskazuje na jego nieważność, podrzędność. Byle jak z nędznych materiałów dostępnych łatwo, w pośpiechu, pod ręką, w najbliższym otoczeniu – zwłaszcza na wsi, gdzie je przygotowuję a później obrabiam w pracowni.
Jest w tym też niechęć do galanteryjnej perfekcji,  do wytwarzania dzieła sztuki jako przedmiotu luksusowego. Roman Siwulak

Roman Siwulak ur. w 1952 roku w Krakowie, malarz, aktor, pedagog, absolwent krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych jest aktywny w różnych dyscyplinach twórczych. Od roku 1970 był członkiem zespołu Teatru Cricot 2 Tadeusza Kantora, biorąc udział we wszystkich realizacjach Cricot 2, do roku 1990. W latach 1994 – 1998 był związany z francuskimi teatrami: Compagnie Singuliér, Théàtre du Radéu, Circus Klotz. Wykładał w: Scuola Dramatica di Paolo Grassi (Mediolan 1993), Scuola di musica per il teatro Orte Ospitale (Rubiera 2008). Od roku 2000 członek włoskiego zespołu  Teatro Orchestra di Moni Ovadia. Swoje prace malarskie wystawiał indywidualnie m.in. w: Galerii Krzysztofory, Otwartej Pracowni w Krakowie, Galerii Foksal w Warszawie oraz na zbiorowych ekspozycjach m.in.: Polska Awangarda 1910 -78 w Palazzo delle Esposizioni – Rzym 1979, 5 wystawie kolekcji Małopolskiej Fundacji Muzeum Sztuki Nowoczesnej – Cricoteka Kraków 2008.