Otwarcie wystawy: czwartek, 1 grudnia 2022, o godz. 18

Wystawa trwa do 21 stycznia 2023

Kurator: Lech Stangret

Pomysł wystawy poświęconej pamięci Stanisława Cichowicza ma już kilkuletnią historię. Po śmierci w 2000 roku tego wybitnego filozofa, a zarazem artysty i poety pojawiło się wiele form uczczenia jego dokonań, ale w przypadku komemoratywnej ekspozycji w Galerii Foksal inicjatorem był Koji Kamoji. Zarysowany przez niego projekt zakładał zorganizowanie wystawy z udziałem artystów i osób, które nie tylko ceniły osiągnięcia Cichowicza, lecz także poznały go osobiście i miały przywilej prowadzenia z nim rozmów na różne tematy.

Od początku pracy nad wystawą przyjęto, że partycypacja w tym przedsięwzięciu będzie miała charakter spontanicznego akcesu. Ostatecznie, po serii dyskusji i konsultacji w gronie zainteresowanych osób wyłoniono projekt, który składać się miał z dwóch części: ekspozycji prac artystów (Koji Kamojiego i Mirosława Bałki) oraz tekstów, esejów, wypowiedzi o Cichowiczu towarzyszących wystawianym dziełom. Ustalono również, że teksty: Wiesława Borowskiego, Ewy Burskiej, Stefana Szydłowskiego, Pawła Polita, Marii Anny Potockiej oraz wypowiedzi obu artystów odnoszące się do osoby i działalności Stanisława Cichowicza nie będą eksponowane podczas pokazu, ale zamieszczone w publikacji wydanej z okazji wystawy.

Niewątpliwie rodzima filozofia wiele zawdzięcza Stanisławowi Cichowiczowi, zarówno jako tłumaczowi dwudziestowiecznych francuskich filozofów, jak i redaktorowi i komentatorowi ich myśli. Fascynowali go artyści i prace, które tworzyli, owo Cezannowskie „myślenie obrazami”. Było to na tyle silne uczucie, że sam stał się twórcą. Spotkania z artystami, które w niektórych przypadkach przeradzały się przyjaźń, otwierały przed nim nowe horyzonty poznawcze, np. pod wpływem Koji Kamojiego zainteresował się japońską kulturą i poezją haiku. Postępując według zasady twórcy-myśliciela, że najpierw należy zrozumieć, aby potem być zrozumianym, postarał się poznać historię i zasady haiku. W książce zamieściliśmy fragment listu w którym pani prof. Agnieszka Żuławska – Umeda wyjaśnia artyście historię, zasady i pojęcia związane z haiku. Zestawiliśmy go z esejem Origami, satori, haiku, ukazującym jego refleksje i krótkim tekstem autorstwa Koji Kamojiego na ten temat.

Wspólna wystawa Koji Kamojiego i Mirosława Bałki poświęcona Stanisławowi Cichowiczowi jest również formą wypowiedzi, tylko że sformułowaną przez artystów w języku sztuki. Obaj autorzy wyrażają się w charakterystycznych dla ich twórczości oszczędnych formach. Zachowujące swoją odrębność prace zdają się wzajemnie uzupełniać rozbudowując, poprzez swoje sąsiedztwo, wiele płaszczyzn odniesień i tym samym możliwości interpretacyjnych. Możemy odnaleźć w nich afiliacje zarówno dotyczące osoby jak i wielowarstwowego dzieła Stanisława Cichowicza. Dla tych, którzy znali Cichowicza będą prowokacją do wywoływania wspomnień o nim, dla innych odniesieniami do jego dokonań. Jeśli pozostaną w pamięci oglądających to cel wystawy, jak i całego projektu zostanie osiągnięty.