Pingo to nazwa dla rodzaju wzgórz w kształcie kopuły o wysokości bezwzględnej do 70 metrów, które powstają na obszarze wiecznej zmarzliny, często w zupełnie płaskim krajobrazie arktycznej tundry. Ich istnienie wiąże się z szeregiem zjawisk następujących, gdy ciśnienie zamarzającej wody gruntowej wypycha w górę warstwę zamarzniętego podłoża. Pingo wygląda jak zwykłe wzgórze, ale naprawdę zawiera jądro, które może wypełniać dużą część jego wnętrza i składać się z wielkiej ilości czystego lodu. Jest zatem wzgórzem zbudowanym z wody przykrytej cienką warstwą gruntu. Oczywiście wobec globalnych zmian, jakie obserwujemy w ostatnich latach formacje tego typu zagrożone są zniknięciem.

Wystawa Kuby Bąkowskiego w Galerii Foksal nie traktuje jednak o zjawiskach i zagrożeniach towarzyszących obserwowanej zmianie klimatycznej, a o stanach delikatnej równowagi pojawiających się w miejscach pozornych przeciwieństw. Zebrane na Foksal obiekty fotograficzne bazują na obrazach przywiezionych z odległych miejsc jak lodowce Spitsbergenu, las deszczowy zachodniej Kanady oraz pozyskanych w archiwach muzeów przyrodniczych i innych sieciowych zasobach. Przetworzone i zestawione w hybrydalne połączenia mają za zadanie budować narrację o fenomenach, które sprawiają, że rzeczywistość jest tak złożona. Jednocześnie projekt odnosi się do wizji hipotetycznego świata opartego na równowadze, gdzie cywilizacja techniczna i przyroda “wrastają” w siebie nawzajem tworząc funkcjonalne i kompletne hybrydalne połączenia. Tego typu organiczne przenikanie się kultury technicznej i przyrody z biegiem czasu musiałoby wytworzyć nowe zjawiska społeczne, polityczne oraz nowego rodzaju metafizykę. Parafrazując tytuł powieści Możliwość wyspy Michela Houellebecqa, projekt Lodowy rdzeń wzgórza pingo opowiada o hipotetycznej “możliwości hybrydy”, fenomenie nowego rodzaju symbiozy, która w nieoczekiwany sposób połączy świat organiczny i technosferę.

Kuba Bąkowski jest absolwentem Wydziału Komunikacji Multimedialnej Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu (2001). Jego praktyka artystyczna łączy zagadnienia z różnych dziedzin nauki, technologii, antropologii, historii naturalnej i sztuki co znajduje odbicie w eksperymentalnych w charakterze działaniach w obszarze fotografii, rzeźby i multimediów. Bąkowski tworzy również instalacji i programowane obiekty kinetyczne. Współpracuje z naukowcami, inżynierami i konstruktorami. W projektach Kuby Bąkowskiego współczesna rzeczywistości to miejsce, w którym granice między biologicznymi bytami a wytworami technologii zacierają się a nasza percepcja kształtuje się w zderzeniu ze zjawiskami przenikania się i współistnienia pozornie przeciwstawnych porządków.

Kuba Bąkowski realizował projekty indywidualnie i na wystawach zbiorowych w Narodowej Galerii Zachęta, Galerii Foksal i Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie. Swoje projekty prezentował m.in. także w Museum Moderner Kunst w Wiedniu, Museé d’Art Moderne w Saint-Etienne, Artspace Sydney, National Center for Contemporary Art w Moskwie, Palazzo delle Arti Napoli, Chelsea Art Museum w Nowym Jorku, Royal Scottish Academy w Edynburgu, Muzeum Współczesnym we Wrocławiu, MOCAK w Krakowie oraz w ramach kilkudziesięciu innych projektów w Polsce i za granicą. Stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Narodowego Centrum Kultury, Miasta Stołecznego Warszawy, Trust for Mutual Understanding, Creative Scotland oraz Canada Council for the Arts.